حسگر گازی قابل حمل
مجری دستاورد: دکتر عبدی
امروزه امکان پایش سریع گازهای سمی یا آتش‌زا برای پرسنلی که در صنایع مختلفی مانند گاز، نفت، پتروشیمی و معادن در معرض این گازها هستند، بسیار ضروری است.
با استفاده از تکنیک نوینی بر پایه‌ی تکنولوژی نیمرسانا-الکتروشیمیایی، گروه نانو فیزیک دانشکده فیزیک دانشگاه تهران، موفق به ساخت حسگرهای گاز قابل حمل و جیبی، با مصرف انرژی پایین شده است.
روش ترکیبی نیمرسانا-الکتروشیمیایی که برای اولین بار در این گروه مطرح می‌شود، از الکترولیت جامد و نانو ساختارهای نیمرسانا بهره می‌برد. به طوری که هم از مزایای حسگرهای نیمرسانا مثل حساسیت بالا بهره مند است و هم از مزایای حسگرهای الکتروشیمیایی. نیم رساناهای نانوساختار سطح فعال موثر بالایی در برابر جذب گاز دارند. همچنین خواص الکترونی آنها حساسیت فوق‌العاده ای به جذب گاز نشان می‌دهد. این خواص در کنار تغییرات شیمیایی-الکتریکی که در الکترولیت جامد این حسگر ایجاد می‌شود، عملکرد این حسگر را از نظر حساسیت و طول عمر و تکرار پذیری منحصربفرد می‌سازد.
این حسگرها دارای قابلیت کالیبراسیون اتوماتیک می‌باشند و با باتری تعبیه شده در آن، این حسگر می‌تواند به راحتی برای ۸ ساعت کار مداوم شارژ نگه دارد.
حسگرهای جیبی این گروه دارای سه مکانیزم برای اعلام وضعیت خطر می‌باشند: ارتعاش یا ویبره، آژیر صوتی و اعلام وضعیت رنگی.
حسگرهای جیبی گاز ساخته شده توسط شرکت‌های معتبری مانند دریگر ۱ و هانی‌ول۲ قیمت‌هایی بالاتر از ۱۰۰۰ دلار دارند. هدف گروه نانوفیزیک، ساخت این چنین حسگرهایی با کارآیی مشابه، کاربری آسان و با قیمتی کمتر از نصف معادل خارجی آنها می‌باشد.
همچنین با توجه به نفت خیز بودن کشورهای همسایه ایران و نیاز به داشتن این نوع حسگرها، قابلیت رقابتی برای این محصول با انواع خارجی آن وجود دارد که می‌تواند به صادرات آن به کشورهای نفت خیز همسایه نیز امیدوار بود.
