حوزه معاونت

معاونت پژوهش دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۰ فعالیت خود را آغاز نمود در ابتدا دبیرخانه اداری و فنی شورای پژوهشی دانشگاه با عنوان “امور هماهنگی و توسعه فعالیت‌های پژوهشی دانشگاه” زیر نظر معاون پژوهشی با ۵ پرسنل آغاز به کارکرد. نخستین جلسه شورای پژوهشی دانشگاه در آذر ماه سال ۱۳۵۰ تشکیل گردید و از آن پس، فعالیت‌های پژوهشی دانشگاه در چهارچوب امکانات و وظایف این شورا و یاری دبیرخانه اداری و فنی متمرکز و هماهنگ شد و به تدریج رو به تکمیل و گسترش نهاد، به نحوی که طی سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۵ “امور هماهنگی و توسعه فعالیت‌های پژوهشی” به “امور پژوهشی” تغییر نام داد. در پی تصمیمات شورای عالی دانشگاه‌ها نسبت به اجرای ضوابط جدید پژوهشی، “امور پژوهشی” تجدید سازمان یافته و با عنوان “دبیرخانه شورای پژوهشی” زیر نظر دبیر شورای پژوهشی و یک معاون با همکاری کارشناسان پژوهشی و ایجاد واحد حساب داری، فعالیت و وظایف گسترده‌ای یافت. در سال‌های بعد با توجه به گستردگی وظایف و افزایش حجم فعالیت‌های پژوهشی در دانشگاه، امور پژوهشی در اداره کل امور پژوهشی با ساختار تشکیلاتی جدید متمرکز گردید. در حال حاضر معاونت پژوهشی دانشگاه متشکل از اداره کل پژوهش‌های کاربردی، اداره کل نظارت و برنامه‌ریزی پژوهشی، انتشارات، کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه می‌باشد که زیر نظر معاون پژوهشی دانشگاه اداره می‌شود.

معاونت پژوهشی در دانشگاه تهران متولی فرهنگ‌سازی، ظرفیت‌سازی، توسعه قابلیت‌ها، شبکه‌سازی، کارافرینی و تولید ایده در حوزه پژوهش و فناوری مبتنی بر رویکردی مشارکت‌جو و نقدپذیر است. فرایند پژوهشی و فناوری دانشگاه معطوف به تربیت سرمایه انسانی پژوهشگر و فناور است و قوام بخش آموزش از طریق افزایش قابلیت‌ها و توسعه ظرفیت‌هاست. معاونت به دنبال آن است که با بهره‌گیری از تمامی ظرفیت‌های محلی، ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی به‌خصوص اعضای هیات علمی زمینه بسط پژوهش‌های بنیادی، کاربردی و توسعه‌ای و تجاری‌سازی نتایج پژوهش را تا تحقق کامل اهداف دانشگاه پیگیری کند و موتور محرکه دانشگاه از طریق جلب و جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و انجام پروژه‌های مشترک باشد.